Zwierzęta na Podkarpaciu
W lasach Podkarpacia żyje m.in. ponad 500 żubrów, największych krajowych roślinożerców, a także ponad 200 niedźwiedzi, 500 wilków, 250 rysi, 200 żbików oraz prawie 11 tys. bobrów, blisko 15 tys. jeleni, 43 tys. saren.
Żubr to gatunek łożyskowca z rodziny wołowatych, rzędu parzystokopytnych. W 2013 roku światowa liczebność gatunku wynosiła 5249 osobników, z czego 1623 przebywało w hodowlach zamkniętych, a 3626 żyło w wolnych i w półwolnych populacjach. Według danych z 2013 roku w Polsce żyło 1377 żubrów, z czego większość (1138) w stadach wolnościowych (p, z końcem 2017 liczba ta wzrosła do 1873 osobników, z końcem 2019 do 2269 zwierząt, a u schyłku 2020 do 2316.Żubr jest największym ssakiem lądowym w Europie
Niedźwiedź brunatny to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny niedźwiedziowatych. Sierść niedźwiedzia brunatnego ma barwę ciemnobrązową, choć u niektórych podgatunków może być jaśniejsza. W pozycji wyprostowanej mierzy – w zależności od płci – od 1,8 do 3 m. Masa ciała poszczególnych osobników waha się między 80 a 780 kg. Niedźwiedzica wydaje na świat co dwa lata dwoje-troje młodych. Ciąża trwa około 8 miesięcy. Poród następuje zwykle między grudniem a lutym.Długość życia wynosi do 30–40 lat w stanie dzikim, do 50 lat w niewoli. Jest wszystkożerny; żywi się nasionami, grzybami, dżdżownicami, ślimakami, jajami ptaków, miodem, poluje także na zwierzynę leśną, łowi też ryby. Środowisko życia stanowią puszcze, tajga oraz zalesione rejony górzyste.
Wilk szary to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Wilk jest w stanie w dobę pokonać dystans kilkudziesięciu kilometrów. W poszukiwaniu partnerki samiec potrafi w ciągu 2 tygodni przebyć ponad 600 km. Stada wilków liczą do 20 osobników, zwykle jednak są znacznie mniej liczne, będąc grupą rodzinną składającą się z pary rodzicielskiej, młodych i ewentualnie części wilków z poprzedniego miotu. Watahy mają ściśle określoną hierarchię wewnętrzną. Wilki mają rozwinięty system komunikowania się przy pomocy mowy ciała odgłosów oraz przy użyciu substancji chemicznych feromonów i własnych odchodów. Żywią się głównie średniej i dużej wielkości ssakami kopytnymi , nie gardząc mniejszymi zwierzętami czy padliną, a jeśli stado jest duże, wspólnie polują także na większe ssaki lub ich stada.
Ryś to rodzaj drapieżnego ssaka z podrodziny kotów. Dawniej zwanych ostrowidzem. Długość ciała 65–110 cm, długość ogona 5–23 cm; masa ciała 5–30 kg samce są o około 25% większe i cięższe od samic. Są to zwierzęta średniej wielkości, o uszach zaokrąglonych, zakończonych pędzelkami ciemnych, najczęściej czarnych włosów. Ciało rysia jest zakończone krótkim ogonem.
Żbik to gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów. Długość ciała: samic 47,3–57,5 cm, samców 54,7–65,5 cm, długość ogona samic 25,7–32 cm, samców 27,6–32,6 cm; masa ciała samic 2,35–4,68 kg, samców 3,77–7,26 kg. Sierść gęsta i długa jest barwy żółtawoszarej w ciemne pręgi. Powyżej opuszek, na tylnych kończynach czarne plamy. Zamieszkuje gęste lasy obszarów górskich. Najlepiej czują się na skraju kompleksów leśnych. Znajdują schronienie wśród drzew, a polują na terenach otwartych: łąkach, śródleśnych polanach, na polach.
Bóbr to rodzaj ssaka z rodziny bobrowatych. Długość ciała 800–900 mm, długość ogona 200–300 mm; masa ciała 15–20 kg
Jeleń to rodzaj ssaka z podrodziny jeleni. Długość ciała samic 110–230 cm, samców 120–240 cm, długość ogona 8–18 cm, wysokość w kłębie samic 60–150 cm, samców 65–165 cm; długość poroża samców 30–164 cm; masa ciała samic 20–250 kg, samców 30–400 kg.
Sarna to rodzaj ssaka z podrodziny saren. Długość ciała 107–145 cm, długość ogona 1,5–4 cm, wysokość w kłębie 65–94 cm; długość poroża u samców 16–33 cm; masa ciała samic 17–47 kg, samców 20–65 kg.